Historia e një italiani që kaloi nëntë muaj duke jetuar në një aeroport mund të tingëllojë paksa si komploti i filmit të vitit 2004 The Terminal.

Por ndryshe nga personazhi kryesor i Tom Hanks, i cili ngec në një aeroport për shkak të luftës civile dhe një problemi me pasaportën, 83-vjeçari Arnaldo ngriti kampin në një sallë pritjeje check-in si rezultat i krizës së kostos së jetesës në Itali . Arnaldo u transferua në aeroportin Marconi në Bolonja korrikun e kaluar kur nuk mund të përballonte më qiranë.

Me origjinë nga Siçilia, një ishull në brigjet jugore të Italisë, Arnaldo kishte jetuar në Bastiglia, një qytet afër Modenës në veri të vendit.

Megjithatë, pensionisti filloi të kishte vështirësi vitin e kaluar, kur pensioni nuk ishte më i mjaftueshëm për të mbuluar qiranë e tij. Një dhomë teke në Bastiglia kushtojnë rreth 400 euro në muaj.

Arnaldo fjeti jashtë për pak kohë, por shpejt moti i keq e detyroi të gjente një vend për t’u strehuar. Ai u shfaq në zonën e kontrollit të aeroportit me një valixhe të vetme.

Advertisement

Arnaldo tha se ai kurrë nuk donte të ishte i bezdisshëm. Prezenca e tij tërhoqi shumë shpejt vëmendjen e stafit të aeroportit, të cilët nisën t’i sillnin ushqim dhe kafe. Një anëtar i stafit i bleu një thes gjumi dhe punëtorët nga stendina e gazetave të aeroportit i dhanë një gazetë për ta lexuar çdo ditë.

Më pas mediat filluan të raportojnë për situatën e Arnaldos. Autoritetet lokale thanë se nuk ishin në dijeni të kushteve të jetesës së 83-vjeçarit derisa lexuan raportet e mediave.

Këshilltari i Bolonjës për Mirëqenien, Luca Rizzo Nervo tha se i vinte keq që autoritetet mësuan për rastin e Arnaldos në këtë mënyrë.

Bashkia e Bolonjës tani ka ndërhyrë, duke i siguruar Arnaldo akomodimin në hotel ndërsa ata i gjejnë një shtëpi të re. Kushtet e jetesës së Arnaldos pushtuan zemrat e italianëve.

Arnaldo është një nga shumë italianët që po luftojnë për t’ia dalë mbanë mes çmimeve në rritje. Instituti Kombëtar i Statistikave të Italisë thotë se një në 12 njerëz në vend jeton në varfëri absolute. Kjo ka shtyrë shumë të dalin në rrugë. Në vitin 2023, të pastrehët në Itali u rritën me 6.8% krahasuar me një vit më parë. Kriza e kostos së jetesës së vendit është një nga më të këqijat në Evropën Perëndimore. Sipas një sondazhi të YouGov të vitit 2022, 82% e italianëve ishin të pakënaqur me mënyrën se si qeveria e tyre po trajtonte krizën e kostos së jetesës. Kush tjetër ka jetuar në një aeroport? Ndërsa zgjidhja e Arnaldo për rritjen e kostove të jetesës mund të duket e pazakontë, ai nuk është personi i parë që jetoi në aeroport për një periudhë të gjatë.

Advertisement

Mehran Karimi Nasseri, njeriu historia e të cilit frymëzoi filmin The Terminal, kaloi 18 vjet duke jetuar në sallën e nisjeve të aeroportit Charles de Gaulle në Paris.

Në gusht 1988, Nasseri me origjinë iraniane u përpoq të udhëtonte nga Franca në Londër, por ai u refuzua sepse nuk kishte pasaportë. Nasseri tha se letrat e tij ishin vjedhur.

Ai u kthye në Francë ku u ndalua në aeroport. Pavarësisht disa përpjekjeve për të siguruar dokumentet e tij, Nasseri nuk mundi të largohej nga aeroporti. Ai i kaloi ditët e tij duke shkruar në ditar dhe duke ngrënë McDonald’s.

Në vitin 2006, Nasseri u shtrua në spital dhe në mungesë të tij u çmontua vendi ku jetonte në aeroport. Atij iu ofrua strehim në Paris, ku qëndroi deri në vdekjen e tij në 2022.

Gary Peter Austin, një ish-kalorator nga Britania e Madhe, mbeti i bllokuar në Filipine në dhjetor 2013 pasi iu tha se e-Bileta e tij për fluturimin në shtëpi ishte anuluar. Austin nuk kishte para për të blerë një biletë tjetër për në shtëpi. 52-vjeçari kaloi 23 ditë i bllokuar në Aeroportin Ndërkombëtar Ninoy Aquino.

Advertisement

Një pastruese në aeroport i erdhi keq dhe i solli ushqim. Përfundimisht, Ambasada Britanike e ndihmoi të rezervonte një fluturim për në shtëpi. Një japonez i quajtur Hiroshi Nohara jetoi pothuajse katër muaj në Aeroportin Ndërkombëtar Benito Juarez në Mexico City në 2008.

Nohara shpejt u bë një personazh i famshëm vendas. Zinxhirët e ushqimit të shpejtë në aeroport i dhanë atij ushqim dhe bluza të markave, dhe njerëzit u shfaqën për të bërë foto me banorin e ri të aeroportit. Nohara nuk pranoi të tregojë pse qëndroi kaq gjatë në aeroport. Ai nuk kishte asnjë problem me vizën apo dokumentacionin.

Në fund të dhjetorit, Nohara u largua nga aeroporti për të qëndruar me një grua që e ftoi atë në apartamentin e saj në Mexico City. Gruaja, e njohur si Oyuki, jetonte vetëm në Mexico City dhe burri i saj punonte në Japoni. Megjithatë, në janar, ai u largua me nxitim nga vendi duke mbajtur tre qese plastike të mbushura me rroba. Ai nuk dha asnjë shpjegim të mëtejshëm për gazetarët.

Pas 375 vitesh spekulime dhe eksplorimesh, shkencëtarët më në fund konfirmuan ekzistencën e një kontinenti “të zhdukur” të njohur si Zealandia ose Te Riu-a-Māui në gjuhën maori.

Ky kontinent, i cili është afërsisht 1.89 milion milje katrorë në madhësi, dikur ishte pjesë e një superkontinenti të lashtë të quajtur Gondwana, i cili përfshinte gjithashtu Antarktidën Perëndimore dhe Australinë Lindore mbi 500 milion vjet më parë.

Megjithatë, Zelandia filloi të “tërhiqej” nga Gondwana rreth 105 milionë vjet më parë, gjeologët ende po përpiqen të kuptojnë pse ndodhi kjo. Gradualisht kontinenti u fundos nën ujë. Sipas të dhënave miliona vite më parë rreth 94% e planetit ishte e përbërë nga uji.

Ekzistenca e Zelandës u regjistrua për herë të parë në 1642 nga biznesmeni dhe marinari holandez Abel Tasman, i cili ishte në një mision për të gjetur “kontinentin e madh jugor” ose Terra Australis.

Ndërsa Tasman nuk arriti ta gjente këtë tokë të re, ai u ndesh me maori vendas kur zbarkoi në ishullin jugor të Zelandës së Re. Pavarësisht armiqësisë së tyre ndaj tij, Maori dha informacion të vlefshëm për tokën përreth, duke përfshirë ekzistencën e një mase të madhe tokësore në lindje.

Advertisement

Megjithatë, pothuajse u deshen rreth 400 vjet që shkencëtarët të bien dakord për ekzistencën e Zelandës.

Në vitin 2017, një grup gjeologësh u shfaqën ishin në qendër të mediave kur njoftuan zbulimin e tyre të Zelandisë, Te Riu-a-Māui në gjuhën maori. Një kontinent i madh prej 1.89 milion milje katrorë (4.9 milion km katrorë), i cili është rreth gjashtë herë më i madh se Madagaskari.

Një burrë nga Republika Çeke tregoi nofullat e tij të fuqishme duke kafshuar 36 kanaçe pijesh në gjysmë në 1 minutë, duke fituar një rekord botëror Guinness.

René Richter, duke u paraqitur në Lo Show Dei Record të Italisë, fitoi Rekordin Botëror Guinness për shumicën e kanaçeve të pijeve të grisura në gjysmë me dhëmbë në 1 minutë.

Kanaçet e aluminit ishin të mbushura me ujë dhe Richter-i u lejua të përdorte vetëm njërën dorë dhe dhëmbët e tij për secilën kanaçe.

Kështu Richter hodhi 36 kanaçe në kohën e caktuar, duke vendosur me sukses rekordin./abcnews.al

Advertisement